-
1 Libitina
Lĭbĭtīna, ae, f. [libet, līber], the goddess of corpses, in whose temple everything pertaining to burials was sold or hired out, and where the registers of deaths were kept.I.Lit.:II.triginta funerum milia in rationem Libitinae venerunt,
were registered, Suet. Ner. 39.—Transf.A.The requisites for burial, the apparatus of funerals:2.pestilentia tanta erat ut Libitina vix sufficeret,
i. e. it was hardly possible to bury all the dead, Liv. 40, 19, 3:ne liberorum quidem funeribus Libitina sufficiebat,
id. 41, 21, 6.—Esp., a bier, a funeral pile:3.dum levis arsura struitur libitina papyro,
Mart. 10, 97; Plin. 37, 3, 11, § 45.—The undertaker's business, the disposal of corpses:B.Libitinam exercere,
Val. Max. 5, 2, 10.—Death ( poet.): multaque pars mei Vitabit Libitinam, Hor. C. 3, 30, 6; cf. id. S. 2, 6, 19:Libitinam evadere,
Juv. 14, 122; Phaedr. 4, 18 fin. -
2 Libitīna
Libitīna ae, f the goddess of corpses (in her temple were kept the funeral apparatus and the registries of death): acerba, H.—The apparatus of funerals: pestilentia tanta erat ut Libitina vix sufficeret, i. e. the dead could hardly be buried, L. —Death: vitare Libitinam, H., Iu.* * *Libitina, goddess of funerals -
3 sacrō
sacrō āvī, ātus, āre [sacer], to set apart as sacred, consecrate, dedicate, devote: agrum: praedam, L.: (laurum) Phoebo, V.: aras, V.: votum inmortale, V.: auream aquilam, Cu.: sacratas fide manūs, L.: sacrata Crotonis Ossa, O.: templum, V.— To devote, doom, declare accursed, condemn: de sacrando cum bonis capite eius leges, L.— To set apart, consecrate, devote, give, dedicate: quod patriae vacat, id studiis nobisque sacrasti, C. poët.: tibi sacratum opus, O.: Parcae telis sacrarunt Evandri (Halaesum), devote, V.— To render sacred, hallow, consecrate: foedus in Capitolio sacratum, declared inviolable, L.: cum sacratis legibus sanctum esset, ut, etc., by laws whose violation is followed by a curse: sacrata lex, a law under the protection of the gods, L.— To hold sacred, worship as sacred: patrem deūm hominumque hac sede, L.: Vesta sacrata, O.— To render imperishable, immortalize: quod Libitina sacravit, H.: eloquentia eius sacrata scriptis omnis generis, L.: avum Sacrarunt carmina tuum, O.* * *sacrare, sacravi, sacratus Vconsecrate, make sacred, dedicate -
4 Libentina
Lĭbentīna ( Lŭb-), ae, f. [id.], usually connected with Venus, the goddess of sensual pleasure, Venus:a lubendo libido, libidinosus ac Venus Libentina et Libitina,
Varr. L. L. 6, § 47 Müll.; id. ap. Non. 64, 14; Cic. N. D. 2, 23, 61: lucus Veneris Lubentinae, Varr. ap. Non. 64, 14; Aug. Civ. Dei, 4, 8. -
5 libitinarius
lĭbĭtīnārĭus, ii, m. [Libitina], an undertaker (post-Aug.):designatores et libitinarii,
Sen. Ben. 6, 38; cf.: si libitinarius, quos Graece nekrothaptas vocant, etc., Dig. 14, 3, 5, § 8. -
6 Libitinensis
Lĭbĭtīnensis, e, adj. [id.], of Libitina:porta,
the gate at which the bodies of slain gladiators were carried out, Lampr. Commod. 16, 7. -
7 Lubentina
Lĭbentīna ( Lŭb-), ae, f. [id.], usually connected with Venus, the goddess of sensual pleasure, Venus:a lubendo libido, libidinosus ac Venus Libentina et Libitina,
Varr. L. L. 6, § 47 Müll.; id. ap. Non. 64, 14; Cic. N. D. 2, 23, 61: lucus Veneris Lubentinae, Varr. ap. Non. 64, 14; Aug. Civ. Dei, 4, 8. -
8 sacro
sā̆cro, āvi, ātum, 1, v. a. [sacer], to declare or set apart as sacred; to consecrate, dedicate, or devote to a divinity (class.; cf. consecro).I.Lit.:2.ne quis agrum consecrato. Auri, argenti, eboris sacrandi modus esto,
Cic. Leg. 2, 9, 22:eum praedam Veientanam publicando sacrandoque ad nihilum redegisse, ferociter increpant,
Liv. 5, 25:(agrum) Cypriae,
Ov. M. 10, 644:Capitolino Jovi donum ex auro,
Suet. Tib. 53 fin.:(laurum) Phoebo,
Verg. A. 7, 62:aras,
id. ib. 5, 48:vigilem ignem,
id. ib. 4, 200:votum immortale,
id. ib. 8, 715:inter haec auream aquilam pinnis extendenti similem sacraverant,
Curt. 3, 3, 16:templum, in quo Helena sacravit calicem ex electro,
Plin. 33, 4, 23, § 81.—In part. perf.:duabus aris ibi Jovi et Soli sacratis cum immolasset,
Liv. 40, 22:arae,
Suet. Tib. 14:sacratas fide manus,
Liv. 23, 9:sacrata Crotonis Ossa tegebat humus,
Ov. M. 15, 55:rite pecudes,
Verg. A. 12, 213:templum,
id. ib. 2, 165 al. —With a bad accessory signif. (cf. sacer, II.), to devote or doom to destruction, to declare accursed, to condemn:B.de sacrando cum bonis capite ejus, qui regni occupandi consilia inisset, gratae in vulgus leges fuere,
Liv. 2, 8; cf.:caput Jovi,
id. 10, 38.—Transf., in gen., to set apart, consecrate, devote, give, dedicate a thing to any one ( poet. and rare):II.quod patriae vocis studiis nobisque sacrasti, Cic. poët. Div. 1, 13, 22: hunc illi honorem Juppiter sacravit,
Verg. A. 12, 141:tibi sacratum opus,
Ov. Tr. 2, 552.—In a bad sense:injecere manum Parcae, telisque sacrarunt Evandri (Halaesum),
Verg. A. 10, 419.—Meton.1.To render sacred or inviolable by consecration; to hallow, consecrale:2.hoc nemus aeterno cinerum sacravit honore Faenius,
Mart. 1, 117, 1:foedus, quod in Capitolio sacratum fuisset, irritum per illos esse,
that had been decreed inviolable, Liv. 38, 33; cf.:sanctiones sacrandae sunt genere ipso aut obtestatione legis, aut, etc.,
Cic. Balb. 14, 33:sacrata lex,
a law whose violation was punished by devoting the offender to the infernal gods, id. Sest. 7, 16; id. Dom. 17, 43; Liv. 2, 33; 3, 17; 7, 41; 9, 39; 36, 38; cf.:sacratae leges sunt, quibus sanctum est, qui quid adversus eas fecerit, sacer alicui deorum sit cum familia pecuniaque,
Fest. p. 318 Müll.—Of a deity, to hold sacred, to worship or honor as sacred:B.haud frustra te patrem deum hominumque hac sede sacravimus,
Liv. 8, 6:Vesta sacrata,
Ov. M. 15, 864.—Transf., in gen., to render imperishable, to immortalize (rare):1. 2.aliquem Lesbio plectro,
Hor. C. 1, 26, 11; cf.:miratur nihil, nisi quod Libitina sacravit,
id. Ep. 2, 1, 49:vivit vigetque eloquentia ejus (Catonis), sacrata scriptis omnis generis,
Liv. 39, 40:avum Sacrārunt carmina tuum,
Ov. P. 4, 8, 64.—Hence, sā̆crātus, a, um, P. a., hallowed, consecrated, holy, sacred:sacrata jura parentum,
Ov. M. 10, 321:jura Graiorum,
Verg. A. 2, 157:vittae Sacrati capitis,
id. ib. 3, 371:dux,
i. e. Augustus, Ov. F. 2, 60; cf.:manus (Tiberii),
id. ib. 1, 640:dies sacratior,
Mart. 4, 1, 1:numen gentibus sacratissimum,
Plin. 33, 4, 24, § 82:homines,
devoted to the gods, Macr. S. 3, 7;Aug. Civ. Dei, 2, 26.—At a later per., Sacratissimus,
an epithet of the emperors, Most Worshipful, Dig. 38, 17, 9; Mamert. Pan. ad Maxim. 1 et saep.— Adv.: sā̆crātē, in eccl. Lat.,Mysteriously, mystically, Aug. Doctr. Chr. 2, 16.
См. также в других словарях:
Libitina (band) — Libitina is a gothic band originally from Sheffield, England.Libitina, the UK gothic darkwave band, was formed in 1994 when the founder members were students at the University of Sheffield. The 2003 2006 line up is Darren (guitar, programming),… … Wikipedia
Libitina — (ou Libitine) est la déesse romaine des funérailles. On ne connait aucune légende où elle apparaît, on sait juste qu elle veillait au bon déroulement des funérailles. Elle a parfois été confondue avec Vénus (à cause de la ressemblance entre… … Wikipédia en Français
Libitina — es, en la mitología romana, una diosa del inframundo, los muertos y el entierro. El nombre de esta diosa se ha usado como sinónimo de la muerte. Fue comparada posteriormente con la diosa Proserpina. Su nombre era sinónimo de muerte (véase Horacio … Wikipedia Español
LIBITINA — Dea apud Rom. in cuius templo locabantur, et vendebanturea, quae ad sepulturam pertinebant, ita dicta a libitu, vel libidine. Plutarch. Venerem fuisse putat, redditque rationem in Problematibus, quare Romam. ea, quae ad pompam funebrem spectarent … Hofmann J. Lexicon universale
Libitīna — Libitīna, altitalische Göttin, welche Beziehung zu Tod u. Todtenbestattung hatte, daher sie später mit Proserpina u. Venus identificirt wurde, welche Letztere auch Libentina (s. Aphrodite), als Aufseherin über die Begräbnisse, hieß; neben dein… … Pierer's Universal-Lexikon
Libitīna — Libitīna, röm. Göttin der Bestattung, in deren Hain die Listen über die Todesfälle geführt wurden und die Begräbnisunternehmer (libitinarii) ihren Sitz hatten; in ihre Kasse kam für jeden Sterbefall eine Gebühr. Nach ihr hieß im Amphitheater das… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Libitina — Libitīna, eine später mit Venus gleichgestellte altital. Göttin des Natursegens, zugleich auch des Todes … Kleines Konversations-Lexikon
Libitina — Libitina, die altitalische Leichengöttin, aus deren Tempel alles zum Begräbniß Nöthige gemiethet werden konnte … Herders Conversations-Lexikon
Libitína — LIBITÍNA, æ, ein Beynamen der Venus, unter welchem sie zu Rom verehret wurde. Sie hatte daselbst ihren Hayn und Tempel, in welchem sich unter andern auch der Schatzkasten befand, worinnen man das Geld beylegete, welches bey jeder Leiche abgegeben … Gründliches mythologisches Lexikon
Libitina — Libitina, altrömische Göttin der Bestattung. Der ihr geweihte Hain in Rom (wohl auf dem Esquilin) bildete den Mittelpunkt des Begräbniswesens in der Stadt. … Universal-Lexikon
Libitina — {{Libitina}} Römische Göttin der Leichenbestattung; in ihrem Heiligtum war das Büro der libitinarii, der Begräbnisunternehmer, die gegen Zahlung an die Tempelkasse Verstorbene beerdigten oder verbrannten … Who's who in der antiken Mythologie